5 dzień, 14.07.2015, wtorek, tysiączek nad morze Czarne

Trasa: 1060 km,

Biser (H) – Edirne (TR) – Istambuł – Tosya - Samsun

Wyprawa: 3112 km

Wstaliśmy tym razem naprawdę wcześnie bo już o 6:00. W planach mieliśmy nadrobienie ile się da wczorajsze opóźnienie oraz poranny prysznic. W tak czyściutkich łazienkach grzech byłby nie skorzystać! Bodzio wrócił czysty i pachnący. Był tak zadowolony, że kazał się powąchać. No, fiołki to nie były ale na pewno lepiej niż wcześniej. Poszłam i ja. Ale ciepłej wody starczyło mi na umycie głowy... Dalej radziłam sobie w zimnej... Zawsze coś :)

Dojedziemy dzisiaj nad Morze Czarne? 

Peeeewnie że dojedziemy :D

Szybko zwijamy obóz i ruszamy.

Przed nami przekroczenie granicy z Turcją oraz przebicie się przez Istambuł. Zobaczymy jak nam pójdzie.

Do granicy mieliśmy bliziutko, może ze 30 km. Mijamy rozpadające się domy, bary i stacje benzynowe. Wygląda to przygnębiająco.

Już ponad 5 km od granicy stała kolejka tirów. Znudzeni kierowcy powyciągali stoliki i krzesełka, odgrodzili sobie kawałek jezdni pachołkami i rżneli w karty :)

Na granicy doładowaliśmy nasze karty HGS. Nie wiem jakim cudem ale po zeszłorocznym wyjeździe mi zostało na karcie 16 litów a Bodziowi tylko 10. Przy doładowaniu się na mnie dziwnie patrzyli. Doładowaliśmy do 20 litów na każdej karcie czyli jakieś w sumie 5 euro. W zeszły roku trochę nam się zeszło na granicy, ale tam musieliśmy krążyć od biurka do biurka nie bardzo wiedząc co i jak. Tutaj okienka były jedno za drugim więc wszystko poszło gładko i w miarę szybko. Zaraz po przekroczeniu granicy podskoczył do nas Turek próbując sprzedać nam precla. Tak, na pewno jesteśmy w Turcji :D

Ciśniemy naprzód po pustawych, szerokich, równiutkich tureckich autostradach. Lecz im bliżej Istambułu tym ruch większy. W Istambule niestety trafiliśmy na korek gigant. Dokładnie taki sam jak rok temu. I tak samo jak rok temu słońce nie miało sumienia... Tragedia. Jednak podpatrzeliśmy tamtejszych motocyklistów i skuterowców i za ich przykładem pocisneliśmy pasem awaryjnym. Nie rzadko za nami cisnęły jakieś audice czy merce. W pewnym momencie usłyszałam w Interkomie "Czy ponad 100 km/godz awaryjką to już przesada?" - zastanawialiśmy się. Ale niedługo, gdyż po prostu chcieliśmy mieć już Istambuł za sobą. Mimo motocykli i tak spędziliśmy w korku ponad 2 godziny. Wyjechaliśmy z Istambułu spoceni i zmęczeniu. Na stacji benzynowej zatankowaliśmy i postanowiliśmy coś zjeść. Jakieś klopsiki czy coś. Nie były złe. Jednak byliśmy rozczarowani herbatą w plastikowych kubeczkach. W Turcji to potwarz.

Daleka droga przed nami więc szybko się zebraliśmy po krótkim odpoczynku. Następny postój zrobiliśmy na tankowanie o godzinie 16:00. Rozłożyliśmy mapę. Żeby dotrzeć jutro do Gruzji dzisiaj powinniśmy dotrzeć nad morze czarne, do Samsun. Przeliczyliśmy kilometry – jeszcze ponad 400! Miny nam zrzedły.... Nie ma opcji byśmy dali radę... Już mamy przejechane 600 km. Jesteśmy zmęczeni, jest po 16:00. Postanawiamy jechać mimo wszystko w kierunku Samsun i po prostu koło 18:00 – 19:00 zaczniemy szukać jakiegoś noclegu.

Jazda autostradą była monotonna. Ale jak zjechaliśmy z autostrady na drogę niewiele gorszą zachwyciły nas widoki. Po obu stronach rozciągały się zielone pagórki. I kompletnie nic więcej.

Co ciekawe na drodze ruch był bardzo niewielki. Jednak w momencie kiedy wjeżdżaliśmy do miasta – od razu znikąd pojawiał się korek :)

Turcy to urodzeni handlarze. W korku zawsze się znajdzie jakiś gość krążący miedzy samochodami i sprzedający czy to wodę czy kwiatki. W jednym z miasteczek jak staliśmy na światłach – stał obok gość i machał rękami zachęcając do jazdy. Wszyscy myśleli, że to jakiś gość kierujący ruchem i ruszyli na czerwonym. A to był ludzik zachęcający do odwiedzenia pobliskiej restauracji :) Dobrze, że nie widziała tego policja bo my też pojechaliśmy :) Dosłownie kilometr dalej przy drodze skakała myszka miki reklamując restaurację. Reklama dźwignią handlu :)

Trochę podziwialiśmy widoki, trochę się pośmialiśmy z myszek miki. I jakoś czas zleciał. I nie wiadomo jak znaleźliśmy się blisko Samsun! Kilometry już zaczęły nam wchodzić w d... , zaczęło się robić ciemno i zimno. Było już po 21:00. W Samsun zaczęliśmy się pytać o kemping. Każdy zaczął nas kierować w innym kierunku! Zaczęło to źle wyglądać ale nie mieliśmy wyjścia. W końcu trafiliśmy na jakiś basen czy coś? No na pewno nie był to kemping. Ale nie wiem czemu pozwolono nam tam się rozbić! Jesteśmy uratowani!

Mimo ogromnego zmęczenia postanowiliśmy poważnie traktować nasze obowiązki. Na wakacjach powinniśmy się bawić, nawet gdy nie jest to łatwe. Także chcąc nie chcąc Bodzio pojechał po piwko. Ze zmęczenia ostatnie łyki smakowaliśmy już w pozycji horyzontalnej, nie mając siły siedzieć. Ale trzeba być twardym, nie miętkim! A świętować mamy co. Nadrobiliśmy wczorajsze opóźnienie, jesteśmy nad morzem Czarnym. Jutro będziemy w Gruzji! W Batumi!!!